Zurich by night

Relacja z wizyty (a właściwie dwóch wizyt) w Zurichu. Który prawie jest stolicą Szwajcarii. Prawie, ponieważ Szwajcaria nie ma stolicy. Niektórzy błędnie za takową uznają Berno - ale jest to tylko siedziba rządu. Ale przejdźmy do właściwego tematu.

Tym co powala na kolana są ceny. Pizza za 90 PLN, albo kebab na ulicy za 36 PLN - dla przeciętnego Polaka te ceny są zaporowe. Taksówki podobnie, zdominowane są przez mniejszości tureckie i post-jugosłowiańskie. Zbieram magnesy na lodówkę, i kupiłem sobie najdroższy w kolekcji - za jakieś 40 PLN. Ludzie żyją różnie; widać sporo kloszardów, i co ciekawe, występuje duża integracja międzypokoleniowa. Codziennie przechodziłem obok miejsca, w którym razem imprezowali mieszkańcy ulicy w wieku na oko od 20 do 70 lat.

Jedną z głównych ulic centrum Zurichu jest Bahnhofstrasse - czyli ulica Dworcowa. Zamknięta dla ruchu (poza tramwajami - na zdjęciu nr 7), pełna sklepów i knajp.

Tramwaj nr 7 na Bahnhofstrasse

Najciekawsze części miasta skupiają się wokół rzeki i jeziora - które, co zapewne nie jest zakoczeniem, nazywa się Zurichsee.

Występuje też coś w rodzaju starego miasta - najciekawszą ulicą jest Niederdorfstrasse, wokół której skupia się nocne życie miasta.

Niederdorfstrasse

Z PKP Intercity na Kubę

No właśnie. Plaże, salsa, architektura kolonialna, stare amerykańskie limuzyny, rum i cygara. Do zwiedzania Kuby zachęca magazyn pokładowy PKP Intercity. Nie podali tylko o której godzinie odjeżdża pociąg z Warszawy.


Przypomniało mi sięcoś takiego: kiedyś w jakimś kabarecie opowiadali dowcip, że jeden z sekretarzy PZPR chciał porwać PKS na Kubę i poprosić tam o azyl polityczny. I to tyle przemyśleń z pociągu do Poznania. Który ostatnio zresztą jeździ całkiem dobrze - jedyne 2h 35'.

Belvedere

Tym razem krótki post z opisem high-endowej restauracji z Warszawy. Belvedere znajduje się w Łazienkach i oferuje wysokiej klasy doznania kulinarne, oparte głównie na kuchni polskiej. Zdjęcie słabe - pierwsze jakie zrobiłem z użyciem nowego telefonu.