Warszawa - Tokio

Opis podróży z Warszawy do Tokio, albo o tym że podróże mogą się trochę dłużyć...

Warszawa, godzina 14:00, czyli czas start: wyruszam z domu. Od tej chwili podaję czas w godzinach i minutach od momentu zero.
14:15 jestem na lotnisku.
14:25 próbuje wykłócić się o zaczekowanie z Monachium do Tokio. Okazuje się to niemożliwe. Teoretycznie cały lot na kodach Lufthansy, ale odcinek Monachium-Tokio wykonuje linia ANA - co okazuje się czynnikiem uniemożliwiającym zaczekowanie. Dobry przykład jakości poziomu integracji w ramach sojuszu Star Alliance, do którego należą obaj przewoźnicy...
1:55 trochę opóźniony boarding do Monachium.
2:23 startujemy.
3:48 lądujemy w Monachium.
4:55 checkin na lot do Tokio.
6:00 boarding do Tokio. Bardzo ładny Boeing 777 linii ANA.
7:30 zjadam małe conieco. Serwis i obsługa na znacznie lepszym poziomie niż u europejskich przewoźników. Niestety wracam Lufthansą, tak więc lepszym serwisem mogę nacieszyć się tylko w jedną stronę.

Oto ciekawostka - linie ANA jako deser podają lody. Do tej pory zdarzyło mi się zjeść lody w samolocie tylko raz, jakieś 10 lat temu na trasie London Heathrow - Warszawa, obsługiwanej przez British Midland.

8:00 oglądam głupią amerykańską komedię o meksykańskim imigrancie, który otrzymał obywatelstwo USA. Imigrant pracował jako ochroniarz na nocnej zmianie w hipermarkecie, i zjedli go kosmici. Film w doborowej gwiazdorskiej obsadzie, m.in. Ben Stiller.
10:00 trochę przysypiam.
13:30 lecę gdzieś nad Syberią w okolicach Irkucka.
15:12 mijamy Chabarowsk i Nikołajewsk na Amurie.
16:30 lecimy 950 km/h nad Morzem Japońskim. Jeszcze jakaś godzina do lądowania w Tokio. Wypełniamy deklaracje celne.
17:40 lądujemy o czasie w Tokio. Ale to jeszcze nie koniec. Przechodzę przez kontrole paszportowe i celne. Po wyjściu kupuję bilet na Narita Express do Tokio Central.

Dreamliner linii ANA na lotnisku Narita.

18:15 Punktualnie ruszamy. W pociągu pełna kultura; wifi, gniazdka itp. Ale jestem padnięty. Do Tokio jeszcze jakieś 70 kilometrów.
19:17 Tokyo Central - przybywamy zgodnie z rozkładem.
19:25 po krótkim błądzeniu w podziemiach wychodzę na powierzchnię i wsiadam do taksówki. Duża stara Toyota (model Crown Super Deluxe) naszpikowana elektronicznymi gadżetami, z bocznymi lusterkami na masce - co jest fajnym rozwiązaniem, bo może w nie patrzeć również pasażer.

Tokio w jesiennym słońcu. Z lewej strony Toyota Crown z charakterystycznymi lusterkami na masce.

19:45 checkin w hotelu ANA Intercontinental.
19:52 w pokoju po 19 godzinach i 52 minutach od wyjścia z domu. Ufff. To była długa i ciekawa podróż. Mimo wszystko mam nadzieję że do czasu kolejnej wizyty w Tokio uruchomione zostaną bezpośrednie loty Dreamlinerem z Okęcia.